Tenryu-ji
(天竜寺),
czyli Klasztor Niebiańskiego Smoka,
jest klasztorem zen szkoły rinzai. Jest jedną z najważniejszych świątyń w
historii buddyzmu w Japonii, architektonicznie cenioną ze względu na jej słynny
ogród i wpisaną na listę dziedzictwa światowego UNESCO w 1994 roku.
W
XIII wieku, w miejscu gdzie obecnie znajduje się klasztor, cesarz Kameyama
(1249-1305) zbudował swoją rezydencję, w której później dorastał jego wnuk,
przyszły cesarz Go-Daigo (1288-1339). Go-Daigo był zdecydowany przejąć
faktyczną władzę w kraju, a nie tylko być kolejnym ceremonialnym cesarzem.
Walkę z siogunatem Kamakura, która się w wyniku tego wywiązała, jednak przegrał
i został skazany na zesłanie na wyspy Oki w dzisiejszej prefekturze Shimano. Po
ucieczce cesarza z zesłania siogunat Kamakura wysłał do stłumienia sił cesarskich
Ashikaga Takauji (1305-1358). Ten jednak nieoczekiwanie przeszedł na stronę sił
cesarskich i siogunat Kamakura upadł w 1333 roku. W historii Japonii rozpoczął się okres tzw.
restauracji Kemmu (1333-1336), kiedy to cesarz Go-Daigo dążył do wzmocnienia władzy
cesarskiej. Reformy jednak spotkały się z niezadowoleniem a Ashikaga Takauji wystąpił
z otwartym buntem przeciwko cesarzowi. Siły cesarskie zostały pokonane a
Go-Daigo zbiegł do miejscowości Yoshino w górach dzisiejszej prefektury Nara,
gdzie ustanowił swój dwór. Ashikaga usadził na tronie w Kioto nowego cesarza i
tak rozpoczął się podział rządów cesarskich na dwór północny i południowy
(1336-1392). W 1338 roku Ashikaga mianował się siogunem i ustanowił swoją siedzibę
na przedmieściach Kioto, w dzielnicy Muromachi. Okres panowania siogunów z linii
Ashikaga jest znany pod nazwą okresu Muromachi (1336-1573).
W 1339
roku zmarł cesarz Go-Daigo. Mistrz zen Muso Soseki przekonał sioguna Ashikaga,
aby zbudował świątynię poświęconą cesarzowi na terenach rezydencji, w której
cesarz spędził swoje dzieciństwo. W 1339 roku rozpoczęto budowę świątyni Tenryu-ji.
W tym czasie młodszy brat sioguna miał sen, w którym z nurtów rzeki Oi w
Arashiyama wzniósł się złoty smok i wzbił nad nowo wybudowaną świątynię. Z tym
snem związana jest nazwa klasztoru: Tenryu-ji (天竜寺),
czyli Klasztor Niebiańskiego Smoka. Świątynia
była poświęcona cesarzowi Go-Daigo jako przebłaganie za krzywdy, których doznał
ze strony sioguna Ashikaga. Pierwszym opatem klasztoru został Muso Soseki.
Klasztor
czerpał zyski z handlu z Chinami, który był ze względów politycznych trudny dla
innych. Tenryu-ji była świątynią zen i jej mnisi mieli bliskie powiązania z Chinami,
skąd zen się wywodził. Siogun Ashikaga Takauji przyznał świątyni prawo do
wysyłania dwóch statków handlowych rocznie do Chin znanych jako „Statki Tenryu-ji„.
Świątynia wynajmowała te statki za opłatą kupcom i czerpała w ten sposób
korzyści z handlu.
Tenryu-ji
prosperowała i rozwijała się. Klasztor został
uznany przez siogunów za najważniejszą spośród pięciu najważniejszych klasztorów
zen w Kioto, tak zwanych „Kyoto Gozan” (Pięciu Gór Zen w Kioto), przy czym nad
nimi wszystkimi stał jeszcze w hierarchii klasztor Nanzen-ji.
Tenryu-ji
została wiele razy zniszczona przez pożary, ostatni miał miejsce w 1864 roku.
Większość budynków, które oglądamy obecnie zostało zbudowanych w latach
1868-1912. Ale świątynia słynie przede wszystkim ze swojego ogrodu, jednego z
najstarszych w Japonii, który zachował się w formie, w jakiej zaprojektował go
w XIV wieku jej słynny opat, mistrz zen Muso Soseki.
Ogród
ten był pierwszym w historii, w którym użyto konceptu „pożyczonego krajobrazu”,
to znaczy wykorzystano otaczające wzgórza Arashiyama i Kameyama jako tło ogrodu
tak, że oglądający ma wrażenie jakoby one były również częścią ogrodu.
Zastosowano tutaj również nowe podejście do oglądania ogrodu – z pozycji
statycznej – siedząc na zewnątrz ogrodu, na werandzie przylegającej do ogrodu
siedziby opata. Ogród należy podziwiać, samemu znajdując się poza nim. Staw ogrodowy Sogenchi zaprojektowany jest w
kształcie ideogramu „kokoro” (心) oznaczającego „serce” lub
„umysł” i od niego cały ogród nazywany
jest Ogrodem Sogenchi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz