Arashiyama, Kioto

Arashiyama (嵐山), której nazwa składa się z dwóch znaków oznaczających kolejno burzę i górę, jest dzielnicą Kioto położoną w zachodniej części miasta. Położona jest ona u podnóży góry Arashiyama, od której wywodzi swoją nazwę. Jako miejsce wypoczynku dworu cesarskiego i arystokracji popularna była już od okresu Heian (794-1185). Do dzisiaj znajduje się tutaj kilka świątyń, których początki sięgają tego okresu.

Jednym z charakterystycznych punktów Arashiyamy jest most Togetsukyo (渡月橋), którą to poetycką nazwę można przetłumaczyć jako most, przez który przechodzi księżyc. Togetsukyo łączy brzegi rzeki Oi, która wypływając spod niego zmienia nazwę na Katsura. Podobno zamieszanie z nazwami tłumaczy się tym, że w okolicach mostu rzeka Oi łączy się z rzeką Hozu i obie dalej płyną pod wspólną nazwą Katsura. Innym symbolem Arashiyamy jest słynny (i zwykle przepełniony turystami) las bambusowy.

Miejsce to jest godne polecenia zwłaszcza w okresie kwitnienie wiśni (początek kwietnia) lub jesienią. Ta część Kioto jest wówczas bardzo zatłoczona, ale jeśli będziemy starali się trzymać trochę z boku głównej ulicy to unikniemy największych tłumów.

  

Świątynia Gio-ji

Świątynia Gio-ji swoją nazwę wzięła od młodziutkiej tancerki Gio, która będąc porzucona przez swojego patrona Taira Kiyomori (1118-81) zdecydowała się na usunięcie, razem ze swoją matką i siostrą, do świątyni w regionie Sagano i zostanie mniszką buddyjską. Wkrótce dołączyła do nich kolejna porzucona przez Taira Kiyomori tancerka, Hotoke. Historia ta została opisana w japońskiej opowieści epickiej z tamtego okresu Heike monogatari. Przedstawia ona zmagania dwóch potężnych rodów, Taira (Heike) i Minamoto (Genji) o panowanie nad krajem.

Po śmierci Tairy obie ofiary ślepej miłości wzniosły mu pamiątkowy kamień na terenie świątyni, a po swojej śmierci spoczęły obok jego pomnika.

Świątynia Takiguchi-dera

Takiguchi-dera jest kolejną świątynią związaną z historią nieszczęśliwej miłości, również opisaną w Heike monogatari.  Saito Takiguchi Tokiyori, jeden z oficerów wcześniej wspomnianego Tairy Kiyomori, zakochał się w Yokobue. Była ona dwórką córki Tairy, cesarzowej Kenrei-mon-in. Ponieważ pozycja społeczna Yokobue była niższa jego ojciec nie zezwolił mu na małżeństwo, w efekcie czego Takiguchi został mnichem i odizolował się w tej ukrytej wśród bambusowych lasów świątyni. Yokobue odkryła jego schronienie, ale gdy dotarła tutaj Takiguchi nie zgodził się na spotkanie. Heike monogatari opisuje, ze zrozpaczona Yokobue została mniszką buddyjską i umarła z rozpaczy, a Takiguchi wiódł życie mnicha w słynnej świątyni na górze Koya.

Chata Rakushisha

Rakushisha (落柿舎) to kryta strzechą chata, która w XVII wieku należała poety haiku Mukai Kyorai. Mukai był uczniem mistrza haiku Matsuo Basho (1644-1694) i po jego śmierci kontynuował jego styl. Matsuo Basho podobno odwiedził kiedyś tutaj swojego ucznia. Rakushisha znaczy dosłownie „Chata spadłych persymonów” i nazwa ta jest związana z historią, która przydarzyła się poecie Mukai. Miał on w swoim ogrodzie około 40 drzew kaki (japońskie persymony). Pewnej nocy nadeszła ogromna burza, która strąciła wszystkie owoce na ziemię. Mukai od tego czasu nazywał swój dom „Chatą spadłych persymonów”.

Chram Nonomiya

Nonomiya (野宮) jest niewielkim chramem szintoistycznym położonym w bambusowych lasach rejonu Sagano, który słynie z tego, że jako miejsce akcji pojawia się on w opowieści „Genji monogatari”. Jest tam miejscem romantycznego spotkania damy Rokujo i księcia Genji. Dama Rokujo towarzyszyła swojej córce, która w chramie Nonomiya poddawała się trwającym rok rytuałom oczyszczania przed udaniem się w podróż do chramów w Ise. W okresie Heian (794-1185) młode, niezamężne kobiety z rodziny cesarskiej były wybierane do służenia jako kapłanki i reprezentowania cesarza w chramie Ise. Zwykle, po trwającym kilka lat pobycie w Ise wracały do Kioto. Dama Rokujo i Genji spędzają tu noc na kilka dni przed ich rozstaniem i wyjazdem obu kobiet do Ise.

W chramie tym czczone jest bóstwo udanego związku i małżeństwa.

Rezydencja Okochi Sanso

Okochi Sanso jest wspaniałą rezydencją w tradycyjnym japońskim stylu zbudowaną przez gwiazdę niemych filmów samurajskich - aktora Okochi Denjiro (1898-1962). Sansou znaczy dosłownie górska willa. Rezydencję, położoną w bambusowym lesie na zboczach góry Ogura, otaczają piękne ogrody rozciągające się na obszarze 2 ha.  Dom aktora, zbudowany w latach 1930-tych, położony jest w najwyższej części ogrodu i roztacza się sprzed niego rozległy widok na północną część Kioto, aż po wzgórza Higashiyama. Na terenie posiadłości znajduje się również pawilon herbaciany a z innej części ogrodu roztacza się wspaniały widok na przełom rzeki Hozu, schodzącej z gór w kierunku Arashiyamy i mostu Togetsukyo.