Klasztor Daitoku-ji, Kioto

Daitoku-ji, wraz z 22-ma podległymi klasztorami leżącymi w jego obrębie, tworzą ogromny kompleks świątyń zen w mieście. Cztery spośród tych świątyń są stale otwarte dla zwiedzających, inne otwarte są na kilka dni wiosną lub jesienią. Jednak w większości klasztory, jako miejsce nauki i medytacji zen, są zamknięte dla zwiedzających.

Klasztor Daitoku-ji po 1431 roku nie był częścią systemu Gozan („Pięciu Gór”), hierarchicznej struktury popieranych i kontrolowanych przez państwo klasztorów buddyjskich zen szkoły rinzai. Będąc pozbawionym opieki szogunatu znalazł nowych patronów wśród kupców z miasta Sakai w pobliżu Osaki oraz panów feudalnych daimyo. W XVI i XVII niektórzy z daimyo fundowali w Daitoku-ji swoje świątynie. Mistrzowie ceremonii herbacianej Sen no Rikyu oraz Kobori Enshu tworzyli tutaj ogrody i pawilony herbaciane.

W 1582 roku Toyotomi Hideyoshi urządził w Daitoku-ji uroczystości pogrzebowe dla swojego wielkiego poprzednika Oda Nobunagi, którego grób znajduje się w świątyni Soken-in. W innej świątyni, Juko-in, znajduje się natomiast grób mistrza ceremonii herbacianej, Sen no Rikyu, któremu Toyotomi nakazał popełnić rytualne samobójstwo.

Klasztory w kompleksie Daitoku-ji posiadają jedne z najciekawszych ogrodów zen w Kioto.

Daisen-in

W świątyni Daisen-in znajduje się jeden z najsłynniejszych ogrodów zen w Japonii.  W odróżnieniu od abstrakcyjnego w swoim charakterze ogrodu Ryoan-ji, tutejszy ogród jest miniaturowym krajobrazem przypominającym chińskie malarstwo tuszem z czasów dynastii Song. Z kompozycji głazów i krzewów wyobrażających góry bierze początek utworzona ze żwiru „rzeka” płynąca do „Oceanu” białego żwiru. W „rzece” znajdują się głazy o symbolicznym znaczeniu przypominające płynącą łódź, żółwia czy żurawia. Istnieje wiele interpretacji symboliki ogrodu. Jedna z bardziej popularnych mówi o łodzi życia płynącej do oceanu Nirvany. Świątynia wprowadziła niestety zakaz fotografowania ogrodu.

Ryogen-in

Założona w 1502 roku świątynia Ryogen-in chlubi się posiadaniem pięciu ogrodów. Wśród nich znajdują się najstarszy ogród w kompleksie Daitoku-ji: stworzony z mchu ogród Ryogin-tei oraz najmniejszy suchy ogród w Japonii Totekiku. Największy z jej ogrodów, Isshiden, ma prosty wzór o przejrzystej buddyjskiej symbolice. Pagórek z mchu symbolizuje Wyspę Żółwia, wysoka skała w rogu mityczną górę Horai, skały w drugim rogu Wyspę Żurawia – wszystkie położone na oceanie białego żwiru.

Zuiho-in

Świątynia Zuiho-in została założona w 1546 roku przez daimyo (pana feudalnego ) z Kiusiu, Sorin Otomo. W 1578 roku, w wieku 48 lat, Sorin przyjął chrzest od Jezuitów przybyłych wówczas do Japonii, przybrał imię Francisco i został chrześcijaninem. Ten aspekt życia fundatora świątyni jest szanowany jako jej dziedzictwo i jeden z dwóch ogrodów świątyni nosi nazwę „Ogrodu Krzyża”. Znajduje się on z tyłu głównego budynku - głazy są tu ułożone w ten sposób, że tworzą wzór asymetrycznego krzyża.

Główny ogród, który możemy podziwiać z werandy budynku hojo, charakteryzuje się energicznie zagrabionym piaskiem dającym wrażenie wzburzonego morza. Większość głazów jest ustawiona pionowo wzmacniając to dynamiczne wrażenie.

Oba ogrody zostały stworzone w latach 1960-tych przez słynnego japońskiego architekta krajobrazu Mirei Shigemori (1896-1975).

Koto-in

Świątynia Koto-in została założona w 1601 roku przez dowódcę wojskowego Hosokawa Tadaoki (1563-1646). Bral on udział w walkach u boku Ody Nobunagi, Toyotomi Hideyoshi i Tokugawy Ieyasu, które doprowadziły na początku XVII wieku do zjednoczenia Japonii i założenia siogunatu Tokugawa. W późniejszych latach Hosokawa rozpoczął nauki zen u opata Daitoku-ji Seigana i został mnichem. Był on również uczniem mistrza ceremonii herbacianej Sen no Rikyu. Na terenie świątyni znajduje się pawilon herbaciany Shoko-ken.