Ginkaku-ji (Srebrny Pawilon), Kioto

Ginkaku-ji jest buddyjską świątynią zen zbudowaną w 1482 roku przez sioguna Ashikaga Yoshimasa (1435-1490). Wzorował się on na swoim dziadku, siogunie Ashikaga Yoshimitsu (1358-1408), który zbudował Złoty Pawilon.

Świątynia nazywana jest Srebrnym Pawilonem, ponieważ istniały podobno plany pokrycia jej srebrem. Ostatecznie jednak nigdy do tego nie doszło i dzisiaj możemy podziwiać jej pełną umiaru cichą elegancję.  Początkowo służyła jako willa dla sioguna Ashikaga Yoshimasy, a po jego śmierci została przekształcona w świątynię.

Srebrny Pawilon, w okresie jego siogunatu, stał się centrum życia kulturalnego i estetycznego kraju. To odrodzenie kulturalne w okresie Muromachi nosi nazwę „Kultura Higashiyama” i pochodzi ona od wzgórz Higashiyama, gdzie stoi Srebrny Pawilon. W tym okresie, pod wpływem filozofii i estetyki buddyzmu zen, zaczęły rozwijać się wszystkie te elementy kultury japońskiej, które dzisiaj uznajemy za charakterystyczne: ceremonia herbaciana, ikebana, teatr Noh, japońska architektura shoin, rysunek tuszem suibokuga czy ogrody zen.

Ogród przy Srebrnym pawilonie dzieli się na dwie części: jedną stanowi stworzony z piasku ogród karesansui, drugą klasyczny ogród japoński ze stawem, strumieniem i roślinnością. Autorstwo ogrodu przypisuje się słynnemu malarzowi tuszem i architektowi krajobrazu Soami.

Głównymi elementami suchego ogrodu są Ginshaden – „Morze Srebrnego Piasku” oraz przylegający do niego ścięty stożek piasku Kogetsu-dai – „Platforma do Oglądania Księżyca”, określany tez jako miniaturowa góra Fuji.