Magome-juku

Magome-juku (馬籠宿), położone w południowej części prefektury Gifu, było 43 stacją na trakcie Nakasendo. Wzdłuż drogi biegnącej po stromym stoku, pomiędzy najwyższym i najniższym punktem miasteczka, stoją odrestaurowane domy, które w XVIII wieku służyły jako zajazdy i sklepy dla podróżnych. Ponieważ miasteczko było zniszczone dwa razy w ogromnych pożarach w 1895 i 1915 roku, większość budynków nie zachowała się w oryginalnym stanie i została odbudowana w XX wieku. Położenie na stoku i związane z tym osadzanie domów na kamiennych podbudowach nadają miasteczku jego specyficzny wygląd i urok.

Magome, jak większość stacji odpoczynkowych na traktach, czyli shukuba machi (宿場町), położone jest wzdłuż jednej ulicy – przebiegającego przez miasteczko dawnego traktu Nakasendo. Zachowane zostały tutaj elementy typowe dla takich miasteczek. Wchodząc do Magome w jego najniższym punkcie, napotkamy zachowany zakręt pod kątem prostym zwany masugata (枡形). Istnieją różne teorie dotyczące funkcji zakrętów masugata ale zasadniczo uważa się, że zakręty takie były zabiegiem obronnym mającym na celu utrudnienie przesuwania się przeciwnika w przypadku ataku na miasteczko. Shukuba machi zapewniały odpoczynek, pożywienie i wymianę tragarzy konnych wielu ważnym podróżnym jak na przykład feudalnym panom ziemskim daimyo. Zakręty masugata miały utrudniać atak na miasteczko oraz na ważnych podróżnych, którzy się tu zatrzymywali.

Zaraz po tym zobaczymy joyato (常夜灯) - latarnię, która paliła się całą noc. Takie kamienne latarnie umiejscawiano na obu końcach miasteczek, zapalano po zapadnięciu zmroku i palono całą noc, aż do świtu.

Wspinając się po stoku w górę miasteczka miniemy główny zajazd zwany honjin, zajazd pomocniczy waki-honji, zwykłe zajazdy hatago aż dotrzemy do tablicy ze spisem praw i rozporządzeń tzw. kosatsuba. Jest ona ulokowana przy drodze, tuż przy wjeździe do miasteczka od strony Tsumago tak, aby wszyscy podróżni mogli ją przeczytać.

Największym budynkiem w miasteczkach był główny zajazd zwany honjin (本陣), często ulokowanym w centrum miasteczka, z ogrodzeniem i dużą bramą wjazdową. Nazwa honjin była również dziedzicznym tytułem właścicieli tych zajazdów, którzy pełnili jednocześnie funkcje sołtysa/burmistrza miejscowości. Reprezentowali oni interesy mieszkańców w kontaktach z siogunatem oraz byli odpowiedzialni za przestrzeganie przez mieszkańców praw i rozporządzeń wydawanych przez rządy Tokugawa.

W Magome, w głównym zajeździe honjin, urodził się najsłynniejszy mieszkaniec tej miejscowości - pisarz Shimazaki Toson (1872-1943). Jego przodkowie prowadzili zajazd i pełnili funkcje głowy miasteczka. Świat ten przestał istnieć wraz z końcem siogunatu Tokugawa, a Shimazaki Toson dorastał i żył już w innej rzeczywistości. Upamiętnił on jednak życie mieszkańców tych regionów w swojej powieści historycznej „Yoake Mae”, (czyli Przed świtem). Na kilkuset stronach opisuje on zmiany zachodzące w społeczeństwie japońskim w drugiej połowie XIX wieku, na przełomie okresów Edo (1603-1867) i Meiji (1868-1912). Obecnie w zajeździe honjin mieści się jego muzeum.

Gdy miniemy tablice kosatsu i podążymy dalej drogą w górę, w kierunku przełęczy Magome, dojrzymy przy drodze nieduży kamień z wyrzeźbioną parą ludzką, czyli dosojin (道祖神). Dosojin to bóstwa strzegące dróg i podróżnych. Najczęściej przedstawiane były w postaci figur ludzkich rzeźbionych w niedużych kamieniach umieszczanych przy drogach. Tutaj dosojin przybiera formę parę małżeńskiej. Takie kamienie można było na przykład spotkać w odizolowanych częściach traktów lub w pobliżu przełęczy, gdzie przychylność bóstw była podróżnym szczególnie potrzebna.

Z Magome-juku można przejść dobrze utrzymanym szlakiem do Tsumago-juku częściowo wyłożonym jak za dawnych czasów kamieniami zwanymi ishitatami. Część traktu, zwłaszcza na jego górskich odcinkach lub przy przełęczach wyłożona była takimi kamieniami. Większość z nich uległa zniszczeniu i nie zachowała się do czasów dzisiejszych, ale niektóre fragmenty zostały odbudowane a oryginalne ishidatami zachowały się jeszcze po drodze z Magome do Ochiai, 44-tej stacji na trakcie, w pobliżu Shinchaya.

Miejsce o nazwie Shinchaya było punktem odpoczynkowym w drodze pomiędzy tymi dwoma stacjami. Takie punkty, tak zwane tateba, były miejscami, gdzie podróżni pokonujący drogę zwykle pieszo mogli nabrać sił i posilić się przed dalszą podróżą w znajdujących się tu herbaciarniach.