sobota, 25 lutego 2017

Chram Kitano Tenman-gu, Kioto


Jednym z miejsc, gdzie na początku wiosny możemy podziwiać kwitnące drzewa ume (Prunus mume), zwane też morelami lub śliwami japońskimi, jest shintoistyczny chram Kitano Tenman-gu w Kioto.
Czczony w nim jest jako bóstwo nauki Sugawara Michizane, który w epoce Heian (794-1185) był uczonym, poetą i politykiem na dworze cesarskim. W 901 roku, za sprawą intryg swojego politycznego rywala z potężnego rodu arystokratycznego Fujiwara, został pozbawiony swoich funkcji i honorów oraz zesłany na wyspę Kiushiu, gdzie zmarł w 903 roku.  Po jego śmierci szereg katastrof, które nawiedziły Kioto zostało przypisanych duchowi Sugawary, który w ten sposób miał się mścić za doznane upokorzenia i niesprawiedliwość. Aby obłaskawić ducha Sugawary dedykowano mu chram Kitano oraz nadano imię Karai Tenjin (bóg piorunów).
Obecnie czczony jest pod imieniem Tenman Tenjin (lub krótko Tenjin), jako bóg nauki. Jego kult widoczny jest zwłaszcza w okresie egzaminów wstępnych na uczelnie lub do szkół średnich (luty, marzec), kiedy to wielu uczniów w poświęconych mu chramach szuka nadprzyrodzonej pomocy. Chramy poświęcone bóstwu Tenjin zwane są Tenman-gu.

Chram, w formie jaką widzimy obecnie, został przebudowany w 1607 roku. Zarówno jego część zwana honden (główne sanktuarium mieszczące symbol czczonego bóstwa) jak i część zwana haiden (miejsce modlitw dostępne dla wszystkich) mają dachy w stylu irimoya-zukuri. Jest to forma dachu półszczytowego, przybyłego do Japonii z Chin wraz z rozwojem buddyzmu. W Kitano Tenman-gu honden i haiden są połączone przejściem a wszystkie dachy łączą się w ten sposób w jeden wspólny, w kształcie litery H. Taki styl w architekturze chramów nazywa się gongen-zukuri. Kitano Tenmangu jest jednym z najstarszych przykładów tego typu architektury w Japonii. Chram ten jest wpisany na listę Skarbów Narodowych Japonii.

Na terenie chramu i w przylegającym do niego sadzie, rośnie wiele drzew Prunus mume (podobno było to ulubione drzewo Sugawary).  W okresie kwitnienia, na przełomie lutego i marca, sad jest otwarty dla odwiedzających i można tu podziwiać pięknie kwitnące na biało i różowo drzewa. Co roku, 25 lutego, odbywa się tutaj festiwal kwitnących moreli (śliw), podczas którego można zobaczyć ceremonię herbacianą i wypić herbatę serwowaną przez gejsze i maiko.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz