Gokayama

Region Gokayama położony jest w dolinie rzeki Shogawa, w górach centralnej Japonii. Znajduje się on w granicach prefektury Toyama i sąsiaduje bezpośrednio z dużo bardziej znanym regionem Shirakawa-go.

Górskie wioski na tym obszarze, dawniej trudno dostępne zwłaszcza zimą, słyną z domów w stylu gassho-zukuri.
Charakterystyczną cechą domów gassho-zukuri są ich bardzo wysokie, ostro opadające dachy, pokryte słomą. Strome dachy przystosowane były do obfitych opadów śniegu w tym regionie a wysokie poddasza dostarczały przestrzeni potrzebnej do hodowli jedwabników.

Wioski Suganuma i Ainokura w regionie Gokayama zostały wpisane w 1995 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Suganuma i Ainokura są mniejsze i trudniej dostępne niż Shirakawa-go. Dzięki temu jednak są też mniej zatłoczone i zachowały więcej ze swojej dawnej atmosfery.

Ainokura składa się z około 20 domostw w stylu gassho-zukuri. Wiele z nich jest nadal normalnie zamieszkanych, część została zamieniona na muzea, restauracje czy pensjonaty. Jedno z nich mieści muzeum ludowe, gdzie możemy zobaczyć jak wyglądało życie codzienne w regionie Gokayama w okresie Edo (1603-1868). Ainokura, będąc położona z dala od głównych szlaków, zachowała wiele ze swych dawnych tradycji widocznych na przykład w muzyce i tańcach ludowych. Region ten słynie z unikalnego instrumentu muzycznego zwanego sasara. Składa się on z ponad setki związanych ze sobą drewnianych deseczek i jest popularną pamiątką kupowaną przez turystów.

 

Gokayama jest również znana z wytwarzania tradycyjnego papieru japońskiego washi. Papier washi wytwarzany jest najczęściej z drewna drzewa gampi, krzewu mitsumata lub odmiany morwy. Jest on wytwarzany ręcznie, w sposób podobny do normalnego papieru, ale proces jego produkcji wymaga bardzo zimnej bieżącej wody. Z tego powodu jego produkcja często była i jest dodatkowym zajęciem rolników, dającym im dochód w okresie zimowych miesięcy.

Wioski położone są w porośniętym gęstym lasem górzystym regionie. Powierzchnia obszarów nadających się pod uprawę i zabudowę była ograniczona, i rozciągała się jedynie wzdłuż dolin rzek.